Met de bus om 7 uur s’morgens vertrokken vanuit een regenachtig (zeg maar gerust hoosbuien!) Cahuita. De reis verliep voorspoedig en zonder misselijkheid.
In San Jose hebben we een lekker wagentje gehuurd. Natuurlijk een 4×4, want dat heb je hier echt wel nodig. En dat hadden we diezelfde dag nog in de gaten.
Onze reis ging namelijk verder richting de stille oceaan-kust. Dwars door de nevelwouden en over bergpassen van 3000 meter hoog! De temperatuur was daar vergelijkbaar met Nederland (in de zomer 😜) Voor ons wel ff lekker!
We hadden gemikt op het plaatsje Uvita. Een rustige kustplaats, zonder veel toerisme. Dat was best een lange trip, bleek later. We kwamen pas tegen de schemering aan en waren er ook wel klaar mee. Het laatste stukje van de weg was onverhard en we waren heel blij met ons karretje 😅

Helaas was het Flutterby guesthouse met leuke boomhutten (wat we op het oog hadden) vol en kwamen we terecht in een extreme low budget eco-lodge. Dat was een behoorlijk contrast met wat we tot nu toe gezien hadden. De kamers waren klein en bedompt, de douche was een koude waterslang, die uit het plafond hing. En verder was er alleen de jungle…. Maar het was op 100 meter van een prachtig strand èn we werden elke dag wakker gemaakt door het gebrul van de apen en het gezang van de vogels.

We hebben in Uvita een dagje van het strand genoten en zijn vandaag weer een stukje verder gereden naar het schiereiland Osa. Daar ligt park Corcovado, waar maar liefst 5% van alle plant-, en diersoorten ter wereld voorkomt!

In tegenstelling tot de vorige nachten hebben we voor de komende 4 nachten een schitterend guesthouse aan de kust. We kijken uit over de baai èn er is weer een zwembad!!

Inmiddels zijn we allemaal aan diarree, maar dat mag de pret niet drukken 💩 hahaha. Afgezien van af en toe een vervelende buikkramp hebben we er niet zoveel last van. We zijn wel overgestapt op water uit flessen (hoewel het kraanwater hier drinkbaar is) om te kijken of dat iets uitmaakt.

De ara’s en mega-vlinders vliegen momenteel om me heen. Hier gaan we het wel weer even uithouden!

Cahuita ligt aan de Caribische kust, dicht bij de Panamese grens. Het is niet het slaperige laid-back dorpje met zandpaadjes en reggae-sfeertje, zoals het in de lonely planet omschreven staat. De wegen zijn gewoon van asfalt en door de drukte (ivm lang weekend vrij voor de costa Ricanen), is het niet zo laid-back als het zou kunnen zijn.

Toch is het hier prachtig!

Een mooi blauwe zee, met levend koraal (dat is uniek voor Costa Rica).

We besloten daarom om te gaan snorkelen. Om het koraal te beschermen moet dat met een gids. Die weet natuurlijk ook de beste plekjes te vinden…
We hebben genoten van de mooie onderwaterwereld. Er is prachtig koraal in heel veel verschillende vormen en kleuren. Ook allerlei koraalvisjes, een pijlstaartrog en een duivelsvis gezien!

Onderweg voeren we met de boot tussen de dolfijnen. Magisch om die van dichtbij te zien!

We hebben ook een dagje de wandeling door het national park Cahuita gemaakt. Die was geen 7,5 km (zoals omschreven), maar wel 14 km lang! Dat viel aan het einde best tegen, in die warmte. Gelukkig konden we af en toe een duikje nemen in de zee, waar de route langsliep. Onderweg zagen we beerkatten en allerlei apen. Ook van heel dichtbij! En natuurlijk ongelofelijk veel groen. Bamboe, bloemen, palmen, lianen etc etc
Tijdens zo’n wandeling bedenk ik me vaak welke dieren ik passeer zonder dat ik ze zie (maar zij zien ons wel!!)

Gisteren stond het bezoek van een jaguar dierenopvangcentrum (twee dorpjes verderop) op het programma. Met de bus gingen we op pad. Helaas werd Soof weer erg ziek van de busrit (het was een rit van 1/2 uur, dus ik dacht dat een reistabletje niet nodig zou zijn 😐)
En ik had last van reizigersdiarree. Soof en ik hebben er dus niet echt van kunnen genieten, want wij zaten een groot gedeelte van de rondleiding op het toilet 😡

Ton en Ella genoten van het dichtbij bekijken alle dieren die daar (tijdelijk) worden opgevangen.

Eenmaal thuis bleek Sofie 39,5 graden koorts en ook diarree te hebben! We maakten ons gelijk een beetje zorgen (knokkelkoorts?)
Gelukkig zakte de koorts na het innemen van een paracetamol en houden we haar goed in de gaten. Ze had af en toe een terugval, maar heeft wel gewoon in het zwembad gespeeld en gezellig meegespeeld met Canasta (dat kunnen ze nu ook!)Vanmorgen was de koorts weer verdwenen.

Vandaag doen we maar even een dagje niks (lees: lekker luieren in de hangmatten, zwemmen, lezen, spelletjes doen)
Daarna gaan we terug naar San Jose om een auto huren. Dan zijn we hopelijk van de reisziekte af en zijn we wat mobieler.

Lekker luxe!

Bedankt voor alle leuke, meelevende reacties! Echt leuk dat jullie met ons meelezen via deze blog!

Niet voor niets een van de meest toeristische trekpleisters van het land: Tortuguero.
Het plaatsje bestaat uit een langgerekt schiereiland met aan de ene kant de caraibische zee en aan de andere kant de lagunes en rivieren. Prachtig, ongerepte stranden en zandpaadjes.

Ons guesthouse keek uit over de lagune. Prachtig!

Ondanks de onheilspellende weersvoorspelling (cloudy and thunderstorms), was het prachtig weer ☀️ Zelfs errug heet! Door de hoge luchtvochtigheid was het best even wennen. We konden gelukkig afkoelen in de zee, waar je slechts tot kniehoogte veilig kon ‘zwemmen’, door de gevaarlijke stromingen en de haaien…Voor Ella en Sofie was het meer dan genoeg, ze konden lekker spetteren en met de golven meezwemmen.

Ella was later zó druk bezig met een kokosnoot open te breken, dat ze door een aardige Tico een kokosnoot aangeboden kreeg om leeg te drinken.

“Drink met je billen bloot, melk uit de kokosnoot!” Die kunnen we afvinken. (Helaas wilden de meiden niet met blote billen op de foto 😝)
De volgende morgen werden we ruw gewekt door een enorme onweersbui. Er viel een bizarre hoeveelheid regen op ons golfplatendak en dat maakte nogal veel lawaai.

Om 6 uur (!) zaten we alweer in een kano om het national park vanaf het water te gaan bekijken met een gids. We hadden snel door dat een gids geen overbodige luxe is, want hij spotte met zijn haviksogen het één na het andere dier: kaaimannen, toekans (en andere mooie vogels), apen, leguanen en een slang hebben we dankzij hem gezien.

‘S middags konden we met ons toegangsbewijs voor het park zelf nog een wandeling maken door de jungle.

Na onze heerlijke Caribische avondmaaltijd stond er nog een activiteit gepland: Turtle watching. Als het donker is, wordt het strand afgesloten omdat de schildpadden hun eieren komen leggen. Dit doen zij allemaal op hun geboortegrond in Tortuguero. Je kunt dit verschijnsel bewonderen, als je geluk hebt, onder begeleiding van een gids.

En wij hadden geluk! We hebben gezien hoe een schildpad van 1 meter groot haar eieren legt en begraaft. Wat een klus!! Misschien nog wel zwaarder dan een mensen-bevalling!

Het was echt magisch om dit van dichtbij te mogen zien! Er mochten geen foto’s gemaakt worden, dus deze hebben we in onze herinnering vastgelegd.

Vandaag pakten we onze rugzakken weer in om met de boot en bus naar Cahuita af te reizen.

Daar aangekomen was het even erg spannend. De Costa Ricanen hebben een lang weekend vrij en daardoor waren alle plekken waar we met onze backpacks op de rug aanklopten al vol! Tel daarbij op dat het 35 graden is en Sofie misselijk/oorpijn/huilerig was….

We besloten de kids in een restaurant te stallen met een colaatje om zelf te gaan zoeken naar een plekkie. Met heel veel geluk vonden we die. En wat een plek!!

Uitzicht op zee, zwembadje en rustig gelegen.

We moeten alleen wel met z’n 4en op een 3 persoonskamer 😑

Ben benieuwd of dat wat wordt…

Weltrusten!

Na de zeer vermoeiende reis wilden we heeel lang slapen. We hadden het ontbijt om 9 uur besteld…

Maar natuurlijk werden we om 5 uur wakker door de jetlag 😀 Gelukkig konden we eerder ontbijten.

Allemaal lekker geslapen en redelijk fit. We hadden gepland om een dagje bij te komen, maar omdat er op loopafstand niet veel te doen was, zijn we toch maar op de bus gestapt richting de actieve vulkaan Poas. Dat was best een hele onderneming. Ons spaans is slecht en er zijn meerdere busstations in de stad. Maar we zijn gewoon in het diepe gesprongen en het met de hulp van de Lonely Planet lukte het ons om er te komen.

Eenmaal aangekomen bij Poas national park, bleek dat alle trails rondom de krater van de vulkaan werden opgeknapt. Dat was jammer, want we hadden een wandeling gepland. Gelukkig konden we wel bij het uitzichtpunt komen. Nadat de bewolking wegtrok hadden we een adembenemend zicht op de krater met het borrelende kratermeer.

Ook hebben we een demonstratie gehad van het regenseizoen. 😀 Wat een hoeveelheid regen valt er dan in korte tijd naar beneden, zeg! Sommige straten kon je gewoon op kajakken 😂

De volgende dag pakte we de boel weer in om naar Tortuguero te gaan. Alweer met de bus, want we hadden nu een beetje door hoe het werkte. Het laatste stuk van de reis was met de boot. We kregen alvast een voorproefje van de jungle. Onderweg zagen we leguanen, apen, prachtige vogels en schildpadden!

Op het schiereiland Tortuguero vonden we een prachtig guesthouse aan de lagune. De temperatuur is hier een stuk hoger en vochtig. Even aan wennen nog! We blijven hier 3 nachten, dus dat gaat wel lukken. Vandaag gaan we kijken wat we hier gaan doen de komende dagen. Nu eerst ff ontbijten.

Even kort, want we zijn helemaal kapot 😃

Na een lange reis, zijn we veilig aangekomen in Alajuela (bij San José)

De vluchten verliepen voorspoedig. Ella en Sofie hebben zich goed vermaakt met de spelletjes en filmpjes 😀

We zijn nu meer dan 25 uur wakker, dus duiken vlug onder de schone lakentjes van ons leuke guesthouse.

Weltrusten 💤💤💤

Nu alles klaar is, konden we nog even genieten van een gezellige bbq met de familie op ons Kattukse strandje. We hebben het afgelopen jaar zóveel met elkaar meegemaakt. We zullen jullie wel gaan missen…❤️

Ook opa en oma van Vliet natuurlijk nog een dikke knuffel geven voor we vroeg naar bed gaan.

Morgen om 4.30 gaat de wekker !!😳

En we verlaten ons huisje met een gerust gevoel, want nicht Roos komt er een maandje in wonen! Kan ze gelijk voor onze konijntjes zorgen 🐰🐰

Tja….wat heb je nou eigenlijk ècht nodig? Wat moet er in de rugzak?Bikini’s/zwembroek, jurkjes, maar ook warme kleren, spelletjes, EHBO kit, knuffels, snorkelset en toiletspullen. Ondertussen moet je je beseffen dat we (en dus ook de kids) het op de rug moeten dragen. 
Zie hier het resultaat: 4 niet te volle backpacks mét ruimte voor souvenirs.

Mijn motto is: niet teveel kleren, want na een tijdje zullen we toch wel gaan stinken! 😝

Want uiteindelijk zijn degene die de tassen dragen het belangrijkst om mee te nemen ❤️