Vanuit Quepos zijn we naar het binnenland gereden. We waren ff helemaal klaar met die idyllische strandjes en azuurblauwe zee (😜)

In Fortuna hebben we weer een plekkie gevonden vanuit waar we deze vulkanische en ruigere omgeving kunnen ontdekken. Dit stuk van Costa Rica is erg toeristisch. In La Fortuna stikt het van de hotels, cabina’s en eetcafe’s. Druk, maar gezellig. Het is hier het laagseizoen dus het is niet té druk.
Wij slapen 2 km uit het centrum, in een leuke cabina (met op het terrein een zwembad èn jucuzzi!) waar de toekans ’s morgens in de boom zitten en de kolibrie’s rond de bloempjes vliegen…

En er is hier zóveel te doen! Raften, met een autoband van de rivier varen (tuben), watervallen, hot springs (verwarmd door de actieve vulkaan ‘Arenal’), hangende bruggen in de boomtoppen, canopy/ziplinen (tokkelbanen), paardrijden, vlinderfarms, reptielenfarms etc etc…
We moesten echt even kiezen wat we wilden gaan doen.

We besloten eerst zelf de omgeving te verkennen met de auto. Al geocachend gingen we het meer (lagune de Arenal) rond. We moesten verschillende rivieren door met de auto over een hobbelige weg en kwamen bij een (gratis!) hot spring terecht. Dat was een bizarre ervaring! Een warme rivier van wel 35 graden! Ik had me een soort warm poeltje voorgesteld… Maar het is gewoon een helder, stromende rivier! We hebben lekker gepoedeld.

Gisteren zijn we gaan paardrijden. Dat was natuurlijk de ultieme vakantiedroom van Sofie. Voor de rest van ons was het best een beetje spannend, aangezien we onervaren rijders zijn. Maar wat was het gaaf!! We reden 2,5 uur door smalle junglepaden, dwars door rivieren en hadden de mooiste uitzichten onderweg op de vulkaan en het dal. Toen we op een vlak terrein waren mochten we galopperen. Sofie ging er gelijk vandoor en ook het paard van Ella kreeg er zin in. Helaas kreeg Ella het paard niet afgeremd en viel ze eraf! Ook Sofie viel van schrik van haar paard! Gelukkig vielen de meiden niet hard en ging de rit weer (rustig aan) verder. Even later kronkelde er een flinke slang tussen de paarden door! We waren blij dat wij hoog en veilig op het paard zaten !😆

Vandaag hebben we onszelf op de proef gesteld en een canopy tour gedaan. Al tokkelend vlogen we door de boomtoppen van de jungle. Er zat ook een té enge Tarzan-swing bij. Je moest jezelf van een hoog plateau af laten vallen en schommelde aan een touw van 20 meter hen en weer, boven een afgrond. Spannend, maar GAAF!!
Vanmiddag zijn we in de auto gestapt om de blauwste waterval van Costa Rica te bewonderen. Het water van de Rio Celeste is daar zo blauw omdat het vulkanische water zich mengt met het aluminium in de grond. Echt onwerkelijk blauw. Helaas mochten we bij de waterval niet zwemmen (te veel kolken en stroming) maar even verderop in de rivier zijn we er lekker even in gedoken! Koud joh!!
Morgen rijden we weer naar de kust, richting Montezuma.

Puerto Jimenez is een plaats op het schiereiland Osa in het zuidwesten van het land.Dit is het laatste goed bereikbare punt van dit schiereiland. Hier houdt het asfalt op en gaat alles over keien en kuilen.

De eerste dag hebben we hier genoten van ons fantastische plekje aan de baai en lekkere guesthouse. Wat een verademing! Zelfs een warme douche!! 😃

We mochten de kajaks van het hostel gebruiken en zijn enthousiast begonnen aan een kajaktochtje richting de mangroves. Helaas viel het kajakken de meiden erg tegen. Het was zwaar en het sturen ging niet goed. Toch is het gelukt om een verlaten strandje te bereiken, waar we even hebben gezwommen en gesnorkeld. Bij terugkomst bleek dat de kajak van Sofie lek was! Daarom ging het sturen zo slecht! 😝  We hadden wel weer een koud biertje en een zwembadje verdiend, vonden we…!

Een dag later hebben we ons autootje op de proef gesteld en zijn we gaan zoeken naar een ‘secret waterfall’ (geocache) Wat een vreselijke wegen hier!! We stuiterden alle kanten op! Maar dan rijd je ook wel dwars door de jungle en langs de kustlijn.

We maakten een stop op een surfstrandje waar we even zwommen èn waar we de walvissen in de zee zagen spuiten! Magisch momentje weer…

Het pad naar de waterval was eigenlijk de rivier, omdat het aan beide kanten privéterrein was. Schoenen drooghouden ging niet, kwamen we al snel achter, dus stampten we gevieren dwars door de rivieren 😂

Onderweg heeft Ella een traumaatje opgelopen toen ze met haar hand vlak naast een spin kwam, die haar aankeek en “goeiemiddag!” zei! 😜 🕷 Zonder dollen: hij was zo groot als Tons hand! Gillen joh !!! Ook gifkikkers, kreeften, garnalen en apen gezien onderweg. De waterval was prachtig en gaf heerlijke verkoeling na deze wandeling.

De dag daarna zijn we dan eindelijk met een gids het slechts bereikbare, maar daardoor wildste park van Costa Rica in geweest voor een dag-hike. Tijdens de hobbelige rit van ruim 2 uur naar de parkeerplaats van het park, zagen we al van alles! Zo’n gids, met geoefende ogen ziet zoveel meer dan wij. Hij had ook een telescoop bij zich zodat we ara’s, roofvogels, apen van heel dichtbij konden zien!

Vanaf de parkeerplaats was het nog 3,5 km lopen door de jungle voordat we de ingang van het park bereikten. Genoeg te zien, dus geen straf.

De omstandigheden waren ideaal. Niet te heet en geen regen. We zagen miereneters, coati, slangen en gifkikkers. Onderweg hoorden we dat er een poema was gespot!

Dat komt bijna nooit voor omdat de poema zich normaalgesproken niet in dat gedeelte begeeft. Maar op de terugweg, bij een rivieroversteek begon onze gids te seinen! Poema, poema!! We moesten ons muisstil houden en ons klein maken. Vlak voor ons neus doemde de poema op uit de bosjes! Wat een beest! Van kop tot staart wel 2,5 meter lang!  Het was duidelijk dat wij ‘op bezoek’ waren bij hem, omdat hij zich niets van ons aantrok. Hij liep wat rond en streek op 4 meter afstand van ons neer om zich te gaan wassen. Af en toe keek hij met die killer-blik onze kant op…

Gaaf en eng tegelijk! Wat een onvergetelijk moment!!

Na enkele minuten bewonderen vond de gids het verstandiger om verder te gaan. De poema kon ineens besluiten om ons vervelend te vinden en aanvallen. Vooral de kinderen zijn qua formaat een goede prooi 😳 Langzaam stonden we dus op en liepen we weg.

De rest van de route waren we euforisch van deze ontmoeting. Omdat we bij elkaar wel 18 kilometer hadden gelopen was het laatste stukje voor Corine en Sofie zwaar. Maar we bereikten de auto met een voldaan gevoel.

Gisteren zijn we weer verplaatst naar het plaatsje Quepos. Een leuk backpackers hostel met een zwembad, gezamenlijke keuken en een lounge/spelletjesruimte. Zelfs de was wordt hier even voor ons gedaan, want we begonnen al een beetje onwel te ruiken 😝

We blijven hier 2 nachtjes. Even chillen en zwemmen.