En nu moeten we er aan geloven: terug in de schoolbanken. En hoe!

Tijdens de pauze snel een foto geschoten want verder geen telefoons op tafel. Drukverschillen, apparatuur uitleg, opzetten van je spullen, loodgordels… We zijn best gelukkig dat we een Nederlandse duikschool hebben gekozen, ze zijn behalve kundig ook heel grappig waardoor veel blijft hangen. Onze groep is 8 man en is een gezelschap van ons 4en, twee backpackers en twee reisgenoten waarmee het goed klikt.

Na de vroege lunch zijn we met de spullen op de boot gestapt en naar een klein eilandje vlak voor Ko Tao gevaren, waar een rif ligt wat ze de ‘Japanse tuin’ noemen. We mochten geen gopro meenemen omdat onze volledige aandacht voor de instructies moest zijn… En dat is ook nodig, Corine had nog een beetje last van een trauma van 20 jaar geleden waarbij ze op 12 meter in paniek raakte omdat haar masker lek raakte en heeft nog wat moeite met alleen door haar mond ademen. Ton en de meiden ging het beter af, die waren vrij ontspannen aan het genieten van het duiken. Gelukkig is het duiken wel in twee groepen van 4 zodat ons gezinnetje prive-les krijgt van instructeur Mark. Na de verplichte oefeningen gingen we een rondje duiken op 5 meter en het was inderdaad een machtig gezicht… Alle kleuren, grote papegaaivissen die koraal aten, barracuda, echt van alles. Je kijkt je ogen uit.

En nu de boel afbreken en verplicht chips eten om het zout aan te vullen wat je verliest. De meiden hadden het er maar moeilijk mee 🤣

Nog even lekker eten ergens en dan huiswerk maken voor morgen, anders word meester Mark kwaad!