Vanuit Quepos zijn we naar het binnenland gereden. We waren ff helemaal klaar met die idyllische strandjes en azuurblauwe zee (😜)

In Fortuna hebben we weer een plekkie gevonden vanuit waar we deze vulkanische en ruigere omgeving kunnen ontdekken. Dit stuk van Costa Rica is erg toeristisch. In La Fortuna stikt het van de hotels, cabina’s en eetcafe’s. Druk, maar gezellig. Het is hier het laagseizoen dus het is niet té druk.
Wij slapen 2 km uit het centrum, in een leuke cabina (met op het terrein een zwembad èn jucuzzi!) waar de toekans ’s morgens in de boom zitten en de kolibrie’s rond de bloempjes vliegen…

En er is hier zóveel te doen! Raften, met een autoband van de rivier varen (tuben), watervallen, hot springs (verwarmd door de actieve vulkaan ‘Arenal’), hangende bruggen in de boomtoppen, canopy/ziplinen (tokkelbanen), paardrijden, vlinderfarms, reptielenfarms etc etc…
We moesten echt even kiezen wat we wilden gaan doen.

We besloten eerst zelf de omgeving te verkennen met de auto. Al geocachend gingen we het meer (lagune de Arenal) rond. We moesten verschillende rivieren door met de auto over een hobbelige weg en kwamen bij een (gratis!) hot spring terecht. Dat was een bizarre ervaring! Een warme rivier van wel 35 graden! Ik had me een soort warm poeltje voorgesteld… Maar het is gewoon een helder, stromende rivier! We hebben lekker gepoedeld.

Gisteren zijn we gaan paardrijden. Dat was natuurlijk de ultieme vakantiedroom van Sofie. Voor de rest van ons was het best een beetje spannend, aangezien we onervaren rijders zijn. Maar wat was het gaaf!! We reden 2,5 uur door smalle junglepaden, dwars door rivieren en hadden de mooiste uitzichten onderweg op de vulkaan en het dal. Toen we op een vlak terrein waren mochten we galopperen. Sofie ging er gelijk vandoor en ook het paard van Ella kreeg er zin in. Helaas kreeg Ella het paard niet afgeremd en viel ze eraf! Ook Sofie viel van schrik van haar paard! Gelukkig vielen de meiden niet hard en ging de rit weer (rustig aan) verder. Even later kronkelde er een flinke slang tussen de paarden door! We waren blij dat wij hoog en veilig op het paard zaten !😆

Vandaag hebben we onszelf op de proef gesteld en een canopy tour gedaan. Al tokkelend vlogen we door de boomtoppen van de jungle. Er zat ook een té enge Tarzan-swing bij. Je moest jezelf van een hoog plateau af laten vallen en schommelde aan een touw van 20 meter hen en weer, boven een afgrond. Spannend, maar GAAF!!
Vanmiddag zijn we in de auto gestapt om de blauwste waterval van Costa Rica te bewonderen. Het water van de Rio Celeste is daar zo blauw omdat het vulkanische water zich mengt met het aluminium in de grond. Echt onwerkelijk blauw. Helaas mochten we bij de waterval niet zwemmen (te veel kolken en stroming) maar even verderop in de rivier zijn we er lekker even in gedoken! Koud joh!!
Morgen rijden we weer naar de kust, richting Montezuma.

Puerto Jimenez is een plaats op het schiereiland Osa in het zuidwesten van het land.Dit is het laatste goed bereikbare punt van dit schiereiland. Hier houdt het asfalt op en gaat alles over keien en kuilen.

De eerste dag hebben we hier genoten van ons fantastische plekje aan de baai en lekkere guesthouse. Wat een verademing! Zelfs een warme douche!! 😃

We mochten de kajaks van het hostel gebruiken en zijn enthousiast begonnen aan een kajaktochtje richting de mangroves. Helaas viel het kajakken de meiden erg tegen. Het was zwaar en het sturen ging niet goed. Toch is het gelukt om een verlaten strandje te bereiken, waar we even hebben gezwommen en gesnorkeld. Bij terugkomst bleek dat de kajak van Sofie lek was! Daarom ging het sturen zo slecht! 😝  We hadden wel weer een koud biertje en een zwembadje verdiend, vonden we…!

Een dag later hebben we ons autootje op de proef gesteld en zijn we gaan zoeken naar een ‘secret waterfall’ (geocache) Wat een vreselijke wegen hier!! We stuiterden alle kanten op! Maar dan rijd je ook wel dwars door de jungle en langs de kustlijn.

We maakten een stop op een surfstrandje waar we even zwommen èn waar we de walvissen in de zee zagen spuiten! Magisch momentje weer…

Het pad naar de waterval was eigenlijk de rivier, omdat het aan beide kanten privéterrein was. Schoenen drooghouden ging niet, kwamen we al snel achter, dus stampten we gevieren dwars door de rivieren 😂

Onderweg heeft Ella een traumaatje opgelopen toen ze met haar hand vlak naast een spin kwam, die haar aankeek en “goeiemiddag!” zei! 😜 🕷 Zonder dollen: hij was zo groot als Tons hand! Gillen joh !!! Ook gifkikkers, kreeften, garnalen en apen gezien onderweg. De waterval was prachtig en gaf heerlijke verkoeling na deze wandeling.

De dag daarna zijn we dan eindelijk met een gids het slechts bereikbare, maar daardoor wildste park van Costa Rica in geweest voor een dag-hike. Tijdens de hobbelige rit van ruim 2 uur naar de parkeerplaats van het park, zagen we al van alles! Zo’n gids, met geoefende ogen ziet zoveel meer dan wij. Hij had ook een telescoop bij zich zodat we ara’s, roofvogels, apen van heel dichtbij konden zien!

Vanaf de parkeerplaats was het nog 3,5 km lopen door de jungle voordat we de ingang van het park bereikten. Genoeg te zien, dus geen straf.

De omstandigheden waren ideaal. Niet te heet en geen regen. We zagen miereneters, coati, slangen en gifkikkers. Onderweg hoorden we dat er een poema was gespot!

Dat komt bijna nooit voor omdat de poema zich normaalgesproken niet in dat gedeelte begeeft. Maar op de terugweg, bij een rivieroversteek begon onze gids te seinen! Poema, poema!! We moesten ons muisstil houden en ons klein maken. Vlak voor ons neus doemde de poema op uit de bosjes! Wat een beest! Van kop tot staart wel 2,5 meter lang!  Het was duidelijk dat wij ‘op bezoek’ waren bij hem, omdat hij zich niets van ons aantrok. Hij liep wat rond en streek op 4 meter afstand van ons neer om zich te gaan wassen. Af en toe keek hij met die killer-blik onze kant op…

Gaaf en eng tegelijk! Wat een onvergetelijk moment!!

Na enkele minuten bewonderen vond de gids het verstandiger om verder te gaan. De poema kon ineens besluiten om ons vervelend te vinden en aanvallen. Vooral de kinderen zijn qua formaat een goede prooi 😳 Langzaam stonden we dus op en liepen we weg.

De rest van de route waren we euforisch van deze ontmoeting. Omdat we bij elkaar wel 18 kilometer hadden gelopen was het laatste stukje voor Corine en Sofie zwaar. Maar we bereikten de auto met een voldaan gevoel.

Gisteren zijn we weer verplaatst naar het plaatsje Quepos. Een leuk backpackers hostel met een zwembad, gezamenlijke keuken en een lounge/spelletjesruimte. Zelfs de was wordt hier even voor ons gedaan, want we begonnen al een beetje onwel te ruiken 😝

We blijven hier 2 nachtjes. Even chillen en zwemmen.

Met de bus om 7 uur s’morgens vertrokken vanuit een regenachtig (zeg maar gerust hoosbuien!) Cahuita. De reis verliep voorspoedig en zonder misselijkheid.
In San Jose hebben we een lekker wagentje gehuurd. Natuurlijk een 4×4, want dat heb je hier echt wel nodig. En dat hadden we diezelfde dag nog in de gaten.
Onze reis ging namelijk verder richting de stille oceaan-kust. Dwars door de nevelwouden en over bergpassen van 3000 meter hoog! De temperatuur was daar vergelijkbaar met Nederland (in de zomer 😜) Voor ons wel ff lekker!
We hadden gemikt op het plaatsje Uvita. Een rustige kustplaats, zonder veel toerisme. Dat was best een lange trip, bleek later. We kwamen pas tegen de schemering aan en waren er ook wel klaar mee. Het laatste stukje van de weg was onverhard en we waren heel blij met ons karretje 😅

Helaas was het Flutterby guesthouse met leuke boomhutten (wat we op het oog hadden) vol en kwamen we terecht in een extreme low budget eco-lodge. Dat was een behoorlijk contrast met wat we tot nu toe gezien hadden. De kamers waren klein en bedompt, de douche was een koude waterslang, die uit het plafond hing. En verder was er alleen de jungle…. Maar het was op 100 meter van een prachtig strand èn we werden elke dag wakker gemaakt door het gebrul van de apen en het gezang van de vogels.

We hebben in Uvita een dagje van het strand genoten en zijn vandaag weer een stukje verder gereden naar het schiereiland Osa. Daar ligt park Corcovado, waar maar liefst 5% van alle plant-, en diersoorten ter wereld voorkomt!

In tegenstelling tot de vorige nachten hebben we voor de komende 4 nachten een schitterend guesthouse aan de kust. We kijken uit over de baai èn er is weer een zwembad!!

Inmiddels zijn we allemaal aan diarree, maar dat mag de pret niet drukken 💩 hahaha. Afgezien van af en toe een vervelende buikkramp hebben we er niet zoveel last van. We zijn wel overgestapt op water uit flessen (hoewel het kraanwater hier drinkbaar is) om te kijken of dat iets uitmaakt.

De ara’s en mega-vlinders vliegen momenteel om me heen. Hier gaan we het wel weer even uithouden!

Cahuita ligt aan de Caribische kust, dicht bij de Panamese grens. Het is niet het slaperige laid-back dorpje met zandpaadjes en reggae-sfeertje, zoals het in de lonely planet omschreven staat. De wegen zijn gewoon van asfalt en door de drukte (ivm lang weekend vrij voor de costa Ricanen), is het niet zo laid-back als het zou kunnen zijn.

Toch is het hier prachtig!

Een mooi blauwe zee, met levend koraal (dat is uniek voor Costa Rica).

We besloten daarom om te gaan snorkelen. Om het koraal te beschermen moet dat met een gids. Die weet natuurlijk ook de beste plekjes te vinden…
We hebben genoten van de mooie onderwaterwereld. Er is prachtig koraal in heel veel verschillende vormen en kleuren. Ook allerlei koraalvisjes, een pijlstaartrog en een duivelsvis gezien!

Onderweg voeren we met de boot tussen de dolfijnen. Magisch om die van dichtbij te zien!

We hebben ook een dagje de wandeling door het national park Cahuita gemaakt. Die was geen 7,5 km (zoals omschreven), maar wel 14 km lang! Dat viel aan het einde best tegen, in die warmte. Gelukkig konden we af en toe een duikje nemen in de zee, waar de route langsliep. Onderweg zagen we beerkatten en allerlei apen. Ook van heel dichtbij! En natuurlijk ongelofelijk veel groen. Bamboe, bloemen, palmen, lianen etc etc
Tijdens zo’n wandeling bedenk ik me vaak welke dieren ik passeer zonder dat ik ze zie (maar zij zien ons wel!!)

Gisteren stond het bezoek van een jaguar dierenopvangcentrum (twee dorpjes verderop) op het programma. Met de bus gingen we op pad. Helaas werd Soof weer erg ziek van de busrit (het was een rit van 1/2 uur, dus ik dacht dat een reistabletje niet nodig zou zijn 😐)
En ik had last van reizigersdiarree. Soof en ik hebben er dus niet echt van kunnen genieten, want wij zaten een groot gedeelte van de rondleiding op het toilet 😡

Ton en Ella genoten van het dichtbij bekijken alle dieren die daar (tijdelijk) worden opgevangen.

Eenmaal thuis bleek Sofie 39,5 graden koorts en ook diarree te hebben! We maakten ons gelijk een beetje zorgen (knokkelkoorts?)
Gelukkig zakte de koorts na het innemen van een paracetamol en houden we haar goed in de gaten. Ze had af en toe een terugval, maar heeft wel gewoon in het zwembad gespeeld en gezellig meegespeeld met Canasta (dat kunnen ze nu ook!)Vanmorgen was de koorts weer verdwenen.

Vandaag doen we maar even een dagje niks (lees: lekker luieren in de hangmatten, zwemmen, lezen, spelletjes doen)
Daarna gaan we terug naar San Jose om een auto huren. Dan zijn we hopelijk van de reisziekte af en zijn we wat mobieler.

Lekker luxe!

Bedankt voor alle leuke, meelevende reacties! Echt leuk dat jullie met ons meelezen via deze blog!

Niet voor niets een van de meest toeristische trekpleisters van het land: Tortuguero.
Het plaatsje bestaat uit een langgerekt schiereiland met aan de ene kant de caraibische zee en aan de andere kant de lagunes en rivieren. Prachtig, ongerepte stranden en zandpaadjes.

Ons guesthouse keek uit over de lagune. Prachtig!

Ondanks de onheilspellende weersvoorspelling (cloudy and thunderstorms), was het prachtig weer ☀️ Zelfs errug heet! Door de hoge luchtvochtigheid was het best even wennen. We konden gelukkig afkoelen in de zee, waar je slechts tot kniehoogte veilig kon ‘zwemmen’, door de gevaarlijke stromingen en de haaien…Voor Ella en Sofie was het meer dan genoeg, ze konden lekker spetteren en met de golven meezwemmen.

Ella was later zó druk bezig met een kokosnoot open te breken, dat ze door een aardige Tico een kokosnoot aangeboden kreeg om leeg te drinken.

“Drink met je billen bloot, melk uit de kokosnoot!” Die kunnen we afvinken. (Helaas wilden de meiden niet met blote billen op de foto 😝)
De volgende morgen werden we ruw gewekt door een enorme onweersbui. Er viel een bizarre hoeveelheid regen op ons golfplatendak en dat maakte nogal veel lawaai.

Om 6 uur (!) zaten we alweer in een kano om het national park vanaf het water te gaan bekijken met een gids. We hadden snel door dat een gids geen overbodige luxe is, want hij spotte met zijn haviksogen het één na het andere dier: kaaimannen, toekans (en andere mooie vogels), apen, leguanen en een slang hebben we dankzij hem gezien.

‘S middags konden we met ons toegangsbewijs voor het park zelf nog een wandeling maken door de jungle.

Na onze heerlijke Caribische avondmaaltijd stond er nog een activiteit gepland: Turtle watching. Als het donker is, wordt het strand afgesloten omdat de schildpadden hun eieren komen leggen. Dit doen zij allemaal op hun geboortegrond in Tortuguero. Je kunt dit verschijnsel bewonderen, als je geluk hebt, onder begeleiding van een gids.

En wij hadden geluk! We hebben gezien hoe een schildpad van 1 meter groot haar eieren legt en begraaft. Wat een klus!! Misschien nog wel zwaarder dan een mensen-bevalling!

Het was echt magisch om dit van dichtbij te mogen zien! Er mochten geen foto’s gemaakt worden, dus deze hebben we in onze herinnering vastgelegd.

Vandaag pakten we onze rugzakken weer in om met de boot en bus naar Cahuita af te reizen.

Daar aangekomen was het even erg spannend. De Costa Ricanen hebben een lang weekend vrij en daardoor waren alle plekken waar we met onze backpacks op de rug aanklopten al vol! Tel daarbij op dat het 35 graden is en Sofie misselijk/oorpijn/huilerig was….

We besloten de kids in een restaurant te stallen met een colaatje om zelf te gaan zoeken naar een plekkie. Met heel veel geluk vonden we die. En wat een plek!!

Uitzicht op zee, zwembadje en rustig gelegen.

We moeten alleen wel met z’n 4en op een 3 persoonskamer 😑

Ben benieuwd of dat wat wordt…

Weltrusten!

Na de zeer vermoeiende reis wilden we heeel lang slapen. We hadden het ontbijt om 9 uur besteld…

Maar natuurlijk werden we om 5 uur wakker door de jetlag 😀 Gelukkig konden we eerder ontbijten.

Allemaal lekker geslapen en redelijk fit. We hadden gepland om een dagje bij te komen, maar omdat er op loopafstand niet veel te doen was, zijn we toch maar op de bus gestapt richting de actieve vulkaan Poas. Dat was best een hele onderneming. Ons spaans is slecht en er zijn meerdere busstations in de stad. Maar we zijn gewoon in het diepe gesprongen en het met de hulp van de Lonely Planet lukte het ons om er te komen.

Eenmaal aangekomen bij Poas national park, bleek dat alle trails rondom de krater van de vulkaan werden opgeknapt. Dat was jammer, want we hadden een wandeling gepland. Gelukkig konden we wel bij het uitzichtpunt komen. Nadat de bewolking wegtrok hadden we een adembenemend zicht op de krater met het borrelende kratermeer.

Ook hebben we een demonstratie gehad van het regenseizoen. 😀 Wat een hoeveelheid regen valt er dan in korte tijd naar beneden, zeg! Sommige straten kon je gewoon op kajakken 😂

De volgende dag pakte we de boel weer in om naar Tortuguero te gaan. Alweer met de bus, want we hadden nu een beetje door hoe het werkte. Het laatste stuk van de reis was met de boot. We kregen alvast een voorproefje van de jungle. Onderweg zagen we leguanen, apen, prachtige vogels en schildpadden!

Op het schiereiland Tortuguero vonden we een prachtig guesthouse aan de lagune. De temperatuur is hier een stuk hoger en vochtig. Even aan wennen nog! We blijven hier 3 nachten, dus dat gaat wel lukken. Vandaag gaan we kijken wat we hier gaan doen de komende dagen. Nu eerst ff ontbijten.