En dan is vandaag onze laatste dag in Japan aangebroken. Dat betekent inpakken en wegwezen!!
Het inpakken deden we al om 9 uur vanmorgen, aangezien we om 10 uur uitgecheckt moesten zijn. We vliegen pas om 23 uur, dus moest we iets regelen voor onze bagage. We vonden een bagage-storage bij het treinstation.
Nog even genieten van de airco in onze kleine kamer.Pfff, denk er even 37 graden bij… 🥵
Toen onze grote tassen in de opslag stonden gingen wij naar de wijk Akihabara: electric town. Dat was op Tons verzoek. Een hele wijk vol met electronica, games, oude computers! Ton was helemaal in zijn sas!
Wat een drukte en lichtreclame in dit stukje stad!! En helemaal ingericht voor de nerds van deze aarde.
Zoals de Japanners! ✌️
Ton heeft daar een oude gameboy op de kop kunnen tikken, dus hij heeft wat te doen in het vliegtuig!
Om bij Narita airport te komen, moesten we nog een stukje met de trein.
Bepakt en bezakt!
Op de luchthaven hebben we onze laatste yens opgemaakt aan 3 massagestoelen. Dat was even lekker voordat we straks 13 uur op een stoel moeten zitten.
We zijn nu aan het wachten om aan boord te gaan. Best moe, dus hopelijk kunnen we een beetje slapen aan boord.
Wat was dit een onvergetelijke vakantie. De Japanse cultuur is zo intrigerend! En het land is prachtig. Het eten is heerlijk en de mensen zijn vriendelijk.
En boven alles: Wat was het fijn om ruim 2 weken met elkaar door te brengen. Samen op avontuur, samen lachen, samen spelletjes doen, samen eten en genieten!
Vanochtend hebben we lekker rustig aan gedaan, Ella was niet zo lekker. Dus toen de wekker ging om 10 uur, zijn we lekker blijven liggen, tot we om 13 pas echt de deur uit gingen. En we hadden een doel! We gingen vandaag de Tokyo tower beklimmen ( met de lift )
Maar eerst, voedsel. Ella en ik hadden zin in sushi, dus dat hebben we maar lekker gegeten!
Hierna was het tijd om naar Tokyo tower te gaan. Het was even lopen, of smelten, hoe je het maar wil noemen in 36 graden weer. Eenmaal aangekomen was het de lift in en gelijk omhoog.
Het uitzicht was beeldig!
Hierna zijn we weer lekker naar het huisje vertrokken, wat iets langer duurde omdat de metro besloot ons te pesten en onze halte te skippen. We hebben even lekker thuis gechilled en zijn daarna op zoek gegaan naar een plekje waar we lekker konden eten, maar ook een kaartje konden leggen. We hadden een soort restaurant gevonden waar ze Amerikaans eten verkochten. Helaas is iedereen vergeten foto’s te maken. wel hebben Ella en ik uiteraard hard gewonnen met canasta. Een lekker rustig dagje vandaag! Morgen weer onderweg naar huis.
Vanochtend vroeg uit de veren (nou ja, 9 uur ofzo) om naar een rommelmarkt te gaan in een gebouw op de 13e etage. Leek ons een leuke activiteit, vooral omdat het binnen was met airco 🤣
Grappig, een oude kantoorverdieping als rommelmarktElla druk in onderhandeling
Toen we de hele bende hadden leeggekocht (voor mn gevoel dan) zijn we richting de drukste voetgangers-oversteekplaats ter wereld gegaan: Shibuya crossing.
Shibuya Scramble. Tikkie drukjes.
Aangezien een foto het geen recht doet een filmpje ingevoegd, hoop dat het een beetje werkt…
Naast de oversteekplaats staat een standbeeld voor het hondje Hachiko. Hachiko wachtte elke dag bij het station tot zijn baasje uit zijn werk kwam. Maar op een dag kwam het baasje niet meer thuis omdat hij op werk een herseninfarct had gekregen, maar Hachiko bleef komen, elke dag, 10 jaar lang om op zijn baas te wachten. Tot de dag dat hij zelf stierf. Nou, zo’n hond geef je natuurlijk een standbeeld naast het station wat naar zijn baasje is vernoemd!
Hatchiko vereeuwigd in brons
Afijn, die hadden we afgevinkt dus nog even een kleine boodschap gedaan en even relaxen in onze riante tussenwoning,
Robots in de hal van het winkelcentrum
Na de siesta weer op pad. Ella en Corine voelden zich niet geweldig dus rustig aan gedaan en ergens een noedeltje op de kop getikt alvorens naar het park te gaan wat verlicht was vanwege Obon, een soort Boeddhistisch allerzielen.
Druk op de brug naar de tempelsDe lampionnen voor de tempel aangestokenArtistiek plaatje van de tempel over de lotusvelden
Best mooi zo midden in de enorme stad…. Tokyo is echt onvoorstelbaar groot met 37,7 miljoen inwoners en een oppervlakte vergelijkbaar met de provincie Limburg, al maken ze hier een stuk minder vlaaien.
Afijn ik ga weer ff liggen, morgen iets rustiger aan doen en proberen nog wat mee te pikken van de stad.
Vanmorgen begon de dag om 9 uur ‘s ochtends. We namen afscheid van Koen na 2 gezellige dagen en zijn daarna naar Tokyo vertrokken.
Even zwaaien 🙂
Na 3 uur rijden zijn we even gestopt bij een MacDonalds, want dat begonnen we een beetje te missen. Het eten van de Mac viel hier een beetje tegen, maar gelukkig was het nog wel lekker vet😉
Hierna zijn we weer verder gegaan op avontuur naar Tokyo. We moesten nog 2 uur, en die zijn volgemaakt met lekker slapen. Zodra we aankwamen in Tokyo heeft Tonnie de auto weggebracht naar de autoverhuur, en is daarna zeer avontuurlijk met de trein naar het (mini) appartement gekomen. Het is hier namelijk zo klein dat we met onze bedden de complete kamer vullen.
Eigenlijk is het de bedoeling dat Sofie en Ik boven slapen, waar je dat witte hekje ziet. Je kunt daar komen met de ladder naast Sofies hoofd. Het probleem is dat dat hoog zit, en aangezien warme lucht stijgt is het daar moker heet. Dat vonden we geen goed idee dus alle bedden zijn in de ‘woonkamer’ gedumpt. Na een beetje chillen zijn we een restaurant gaan zoeken.
We zijn uitgekomen bij een Nepalees restaurantje en hebben daar heerlijk zitten eten, nadat we een spannend tochtje in een wat oudere lift hebben gemaakt.
Na het eten zijn we nog een klein rondje gaan lopen door de stad, en we kwamen een soort winkeltje tegen waar je verschrikkelijke fotos kon maken met allemaal filters en hoedjes op, deze kans konden we uiteraard niet laten gaan.
We sloten de dag af met een ijsje van de 7-11 en een biertje 🙂
Na een lekker nachtje slapen (Koen op de bank, want die geeft tegenwoordig nergens meer om 😀) was het alweer zaterdag! Dag 12.
Omdat we gisteren tijdens onze ontdekkingstocht door Kyoto steeds in de drukste toeristengebieden terecht kwamen, besloten we vanmorgen niet het centrum op te zoeken.
Sofie vond een goede bestemming voor vandaag: de Botanische tuinen van Kyoto aan de rand van de stad. Dus stapten we met z’n 5-en op de bus.
De tuin was lekker rustig en zeer gevarieerd. We hebben daar heerlijk rondgewandeld en wat geluncht. En iedereen moest verplicht poseren voor in het blog.
Zie de overeenkomst!Uhm… Zo fotogeniek!Dan mis je je vriendje wel heel erg! Oooohhh! Tropische bloemenBonsai
We kwamen daar even lekker tot rust, om vervolgens de drukte van de stad weer op te zoeken. Even shoppen, een heerlijk kommetje ramen eten en daarna op tijd terug naar ons huisje. Nog een spelletje doen en inpakken, want morgen rijden we weer vroeg richting Tokyo!
Hiroshima viel ons hard mee, de omgeving is veel meer dan een (ietwat deprimerend) museum dus we nemen met weemoed afscheid. Maar we gaan dan wel naar volgens velen de mooiste stad van Japan: Kyoto!
Vroeg gaan tuffen waardoor we wat tijd over hadden en we een stoppie deden bij het Witte Kasteel wat zo heet omdat euh… nou kijk zelf maar:
Jammer van dat kasteel, was anders een leuke foto geweestDas best wit
Aangezien het leek of alles dicht was hebben we geen verdere poging gewaagd binnen te komen op legale wijze en zijn we gaan zoeken naar een eettentje. De score viel tegen dus we besloten een 7-eleven lunch te doen.
Je trekt wat uit de schappen en je regelt na betaling dat het warm wordt. Complete maaltijden kun je fiksen die ze dan voor je opstoken in de magnetron of voorzien van heet water waarna je het in het gezellige eethoekje op kunt peuzelen. Verbazingwekkend lekker en je zit voor onder de 2 euro de man incl drinken warm te lunchen (!). We blijven Hollanders he 😉
Na deze verkwikking nog een anderhalf uur door naar Kyoto. Nadat we intrede hadden gedaan in het stulpje en met neef Koen hadden overlegd over langskomen zijn we op pad gegaan naar een shabu shabu restaurant. Shabu shabu is een pan soep waar je aan tafel ingrediënten ingooit en dan zelf afmaakt en op eet, een heel leuke variant op fondue zeg maar. Hadden ze bij die tent ook Japanse BBQ met Wagyu vlees…. dus twee elektrische fietsjes gehuurd en de fiets van het appartement gepakt en wij naar de stad gefietst…
Schijfje rund
Bij het restaurant besloten we 50/50 te doen dus 2 man BBQ en 2 man shabu shabu. Het personeel werkte goed mee en we kregen als eerste de bbq voorgeschoteld. We kregen 4 soorten rund, aan tafel bereid en die smolten op de tong…
5 minuten voor hij weg was
Daarna werd de grill omgeruild voor de shabu shabu pot die werd volgestouwd en klaar pruttelde
De shabu shabu afgeladen voor de volgende ronde
Die hebben we ook helemaal opgevroten zo lekker was het…
Nu lekker op tijd het bedje in en morgen eens kijken wat Kyoto te bieden heeft.
Oat moan!
Ton
Ps raar idee dat we net een gebied achter ons hebben gelaten waar een vrij zware aardbeving was net nadat we zijn vertrokken, maar dat hoort een beetje bij de omgeving waar we zitten denk ik dan maar. De Japanners lijken er niet veel van te hebben in ieder geval.
Vandaag stond op de planning om een waterval te bezoeken waar we in kunnen zwemmen en naar een eiland (Miyajima) te gaan met een veerboot.
We zijn als eerste met de auto naar de waterval gereden 🙂 Het water was aan de koude kant, maar aangezien het in Hiroshima 35 graden is maakt dat niet veel uit. Het was erg opvallend dat de Japanners hier volledig gekleed het water in gingen. We voelden ons vrij naakt🫣. We hebben hier heerlijk kunnen afkoelen met een mooi uitzicht, en zijn daarna rond de lunch weer in de auto gestapt op weg naar Miyajima.
Selfie bij de waterval 🙂
We hebben de auto neergezet voor de ferry en zijn het eiland op gegaan 🙂
Op de ferry
Toen we aankwamen hebben we eerst wat te eten gezocht, het was namelijk al lang na lunchtijd. Na lang rondstruinen hebben we een restaurantje kunnen vinden die okonomiyaki serveerde.
Dit was een okonomiyaki met shrimp.
Na het lekkere eten waren we van plan om even een duikje te nemen, maar het viel ons op dat niemand aan het zwemmen was. Terwijl we aan het zoeken waren naar een goede plek om te zwemmen kwamen we deze Torii tegen:
De water Torii
Een Torii is een soort poort die voor een heilige plaats te vinden is. Het symboliseert de overgang tussen normaal en heilig. De Japanners hier buigen voor de Torii en als ze weer weg gaan naar de Torii uit eerbied. Als het vloed is lijkt deze Torii te drijven, maar wij hebben deze Torii alleen gezien toen het eb was (en we hadden uiteraard geen zin om te wachten in 35 graden) dus dit was genoeg voor ons.
Ook waren er wederom veel herten te vinden op dit eiland, en ze waren erg brutaal. Er werd zelfs omgeroepen dat deze herten mensen aanvallen om eten van ze te stelen.
Ze waren wel super schattig gelukkig.
Uiteindelijk hadden we een plekje gevonden om in elk geval even een beetje af te koelen, maar niet om helemaal onder te gaan aangezien het water heel lang erg ondiep was. Verder hebben we hier een beetje kunnen zonnen, en zijn we na een uurtje weer terug gekeerd naar de ferry. Ons volgende doel was een stukje te gaan rijden, en vervolgens een tentje te zoeken om lekker te eten. Onderweg kwamen we langs een waterval, we moesten een erg avontuurlijk paadje bewandelen en de waterval viel een beetje tegen vergeleken met de andere watervallen die we tot nu toe hebben gezien.
Hierna hebben we een lekker restaurantje gezocht met italiaans eten, want daar hadden we allemaal wel zin in! Een lekkere pizza als diner dus😋
Na het eten zijn we terug gegaan naar het hotel en hebben we daar nog een kaartspelletje en Qwixx gespeeld. Het was een zeer geslaagde dag :))
Vandaag is het 6 augustus. Precies 79 jaar geleden viel de atoombom op deze stad. Erg toevallig dat wij er nu juist zijn.
Elk jaar wordt dit hier herdacht met een ceremonie in het vredespark: de plek waar de bom terechtkwam. Ton en ik wilden dat graag meemaken, maar daar moesten we wel vroeg ons bed voor uit! Om 6.15 pakten we de tram richting de stad. Soof en Ella sloegen deze even over…
Aangekomen bij het vredespark was het al best druk met mensen. Volop politie en vredes-demonstraties op straat. De ceremonie was indrukwekkend. Om 8.15 precies was het 1 minuut stil, er werden 1000 vredesduiven losgelaten en er was een koor die het vredeslied zong. Toespraken van de premier en andere hoogwaardigheidsbekleders konden we niet verstaan, maar dat maakte niet uit. Prachtig om erbij te zijn geweest!
De atomic dome. Deze is als een van de weinig gebouwen deels blijven staan. Ceremonie
Na dit alles zijn we weer naar ons hotel gegaan om wat te relaxen. Ella en Sofie sliepen wel tot half 1 door!!
‘S middags gingen we met z’n allen weer richting het Vredespark. We hebben daar de gedenktekens en het vredesmuseum bezocht. Het museum was zeer aangrijpend. De persoonlijke verhalen en voorwerpen spreken ontzettend tot de verbeelding. Wat een hel was het op 6 augustus 1945!
Animatie van de inslagPffff… heftig hoor!
Het aangrijpende verhaal van Sadako wil ik hier even kort samenvatten:
Dit meisje heeft de bom overleefd op 2 jarige leeftijd. Echter kreeg zij op 11 jarige leeftijd leukemie als gevolg van de straling van de bom. In Japan geloven ze in de kracht van de kraanvogel. Deze brengt een lang leven en geluk. Sadako besloot dat ze 1000 kraanvogels ging vouwen om te genezen. Helaas overleed zij voor ze deze klaar had. Haar klasgenoten hebben de resterende kraanvogels gevouwen.
Er is een gedenkteken voor kindslachtoffers zoals Sadako: het Childens Peace Monument. Mensen leggen daar kraanvogels neer. Ook wij hebben een kraanvogel gevouwen en bij Sadako gelegd.
SadakoSadako’s kraanvogelsHet monument Oneindig veel kraanvogelsOnze kraanvogels
Na deze indrukwekkende middag zijn we sushi gaan eten. Op de Japanse lopende-band manier. Echt geinig om eens mee te maken. En ook nog lekker!
Zie de sushi achterin aankomen op de band! Daar komt wat!!Zoveel lege bordjes!!
Na het eten stond er nog 1 activiteit op het programma. Op 6 augustus worden er lampionnen op de rivier gezet met daarop vredeswensen. Ook wij hebben ons lampionnetje bijgedragen. Wat een prachtig gezicht!!
Het was een dag die we niet meer zullen vergeten.
Laten we hopen dat alle vredeswensen op dit water uitkomen en wij mensen elkaar zoiets vreselijks nooit meer aandoen.
Vandaag zijn we naar Hiroshima gereisd. Lekker vroeg opstaan dus :(. Om 7 uur ging de wekker, en lekker een ontbijtje gehaald bij de 7/11. Toen was het tijd om de 4 uur naar Hiroshima te rijden. Er werd wat geslapen, genoten van muziek en nog meer geslapen. Onderweg hadden we besloten om een stopje te maken bij een strandje, waar we even af konden koelen met een lekker duikje in de zee.
Nou, dat dachten we, want na onze eerste duik werd iedereen het water uit getrokken omdat er een pijlstaart rog in het net vast zat. Nadat hij weg was, begon alles weer een beetje het water in te gaan, maar zo’n 3 min later werd iedereen er weer uit gehaald. We hebben geen idee waarom. Eenmaal aangekomen in een dorpje naast Hiroshima (waar we verblijven) zijn we lekker onze kamers klaar gaan maken. Even lekker douchen en daarna door naar een restaurant. We zochten naar okinomiyaki, een heel bekend gerecht hier wat bestaat uit noodles, groente en ei in een soort pannenkoekje. We belanden in een echt dorps restaurantje, waar iedereen elkaar kende. Eén van de gasten begon gelijk het gesprek, en de hele avond tijdens het eten was het ouwehoeren met deze man.
Okinomiyaki
Well heeft hij mij 4 keer en Ella 2 keer ten huwelijk gevraagd, waar we beide uiteraard nee op zijden met onze arme vriendjes in Katwijk in ons achterhoofd. Na het verrukkelijke eten zijn we even (alweer) langs de 7/11 geweest voor een toetje, en toen weer lekker naar het appartement. Nou, t was een korte, maar dat was m wel weer vandaag!
Omdat ‘Alweer een dag Osaka’ een beetje te gek werd en we best even de stad moe zijn, zijn we vandaag lekker een rondje wezen rijden naar Kyoto. Om precies te zijn: eerst naar een tempelcomplex ten westen van Kyoto, en daarna naar een aantal tempels ten noorden van Kyoto. Vanwaar al die tempels hoor ik u denken?
De rotstuin van Tenriju-ji
Nou, na een paar dagen gekmakend drukke stad waren we toe aan reinheid, rust en regelmaat. En mooie plaatjes natuurlijk. Want naast Tenriju-ji ligt een behoorlijk fotogeniek bamboebos wat je zo’n beetje op elke Japan-brochure tegenkomt…
Visit JapanEen bosje Gojin in de bamboeOok de lotustuinen waren adembenemend
Na Tenriju-ji zijn we doorgereden naar een drietal tempels ten noorden van Kyoto. Gelukkig was de rit zo’n 45 minuten want zolang duurde de hoosbui ook die begon toen we op weg gingen…
De Kifune-tempel is bekend om zijn gunstige uitwerking op het liefdesleven, niet dat we dat nodig hebben maar voor de zekerheid toch een paar 1000 yen in de offerpot gepropt en een handje wierrook in de hens gezet. Waar de tempel ook om bekend staat is de verlichting als het schemert, en die zag er goed uit.
Stairway to mainhall
Door de ligging in de bergen en het gebrekkige openbaar vervoer er naar toe is het een relatief rustig tempelcomplex dat prachtig onderhouden is.
Gebedsbriefjes in de jonge bamboe, zo groeien je gebeden naar de hemelDe Tori naar de tweede tempel
Al die rust en zo maken je wel hongerig, dus TripAdvisor geraadpleegd en de top pick opgezocht in Kyoto. Volgens de reviews een supertent die voor een redelijk bedrag goed eten had. We hebben er geen tijd gehad om foto’s te maken, domweg omdat het er ongezellig was. O ja, en een menu’tje kwam op €350 met zn viertjes. Met andere woorden: toeristenval. Ik heb de bediening verteld dat we daar te skeer voor zijn en we hebben de aftocht geblazen. Maar ja, waar moet je dan eten in een stad met 1,46 miljoen mensen?
Yakitori is wel echt heel leuk, je kan de hele kaart proeven en dan geld over hebben voor een dessert!
In de wirwar aan oude straatjes van Kyoto vonden we een Yakitori die er goed uitzag met lokaal volk wat zat te eten. We hebben bijna de hele kaart geproeft (gatver, geroosterde oesters 😫) en gingen aangenaam verkwikt weer op pad. En voor een mooi prijsje ook nog…
Langs het kanaaltje dat door Kyoto loopt
Morgen door naar Hiroshima om de memorials te bekijken en om te kijken of we ergens strand kunnen vinden. Die gasten hier sporen niet hoor; het is de hele dag 40 graden (of meer!) en we hebben mensen met dikke leren jacks gezien, wollen truien…. En dat terwijl ze deze temperaturen hier ook niet echt gewend zijn. Ze gaan niet eens ergens het water in voor verfrissing! En met deze temperaturen duik zelfs ik in het water als ik de kans krijg….
Afijn, morgen verder. Nu even horizontaal op de rest voorbereiden…
