Hiroshima viel ons hard mee, de omgeving is veel meer dan een (ietwat deprimerend) museum dus we nemen met weemoed afscheid. Maar we gaan dan wel naar volgens velen de mooiste stad van Japan: Kyoto!

Vroeg gaan tuffen waardoor we wat tijd over hadden en we een stoppie deden bij het Witte Kasteel wat zo heet omdat euh… nou kijk zelf maar:

Aangezien het leek of alles dicht was hebben we geen verdere poging gewaagd binnen te komen op legale wijze en zijn we gaan zoeken naar een eettentje. De score viel tegen dus we besloten een 7-eleven lunch te doen.

Je trekt wat uit de schappen en je regelt na betaling dat het warm wordt. Complete maaltijden kun je fiksen die ze dan voor je opstoken in de magnetron of voorzien van heet water waarna je het in het gezellige eethoekje op kunt peuzelen. Verbazingwekkend lekker en je zit voor onder de 2 euro de man incl drinken warm te lunchen (!). We blijven Hollanders he 😉

Na deze verkwikking nog een anderhalf uur door naar Kyoto. Nadat we intrede hadden gedaan in het stulpje en met neef Koen hadden overlegd over langskomen zijn we op pad gegaan naar een shabu shabu restaurant. Shabu shabu is een pan soep waar je aan tafel ingrediënten ingooit en dan zelf afmaakt en op eet, een heel leuke variant op fondue zeg maar. Hadden ze bij die tent ook Japanse BBQ met Wagyu vlees…. dus twee elektrische fietsjes gehuurd en de fiets van het appartement gepakt en wij naar de stad gefietst…

Bij het restaurant besloten we 50/50 te doen dus 2 man BBQ en 2 man shabu shabu. Het personeel werkte goed mee en we kregen als eerste de bbq voorgeschoteld. We kregen 4 soorten rund, aan tafel bereid en die smolten op de tong…

Daarna werd de grill omgeruild voor de shabu shabu pot die werd volgestouwd en klaar pruttelde

Die hebben we ook helemaal opgevroten zo lekker was het…

Nu lekker op tijd het bedje in en morgen eens kijken wat Kyoto te bieden heeft.

Oat moan!

Ton

Ps raar idee dat we net een gebied achter ons hebben gelaten waar een vrij zware aardbeving was net nadat we zijn vertrokken, maar dat hoort een beetje bij de omgeving waar we zitten denk ik dan maar. De Japanners lijken er niet veel van te hebben in ieder geval.

Een hele goede middag daar,

Vandaag zijn we naar Hiroshima gereisd. Lekker vroeg opstaan dus :(. Om 7 uur ging de wekker, en lekker een ontbijtje gehaald bij de 7/11. Toen was het tijd om de 4 uur naar Hiroshima te rijden. Er werd wat geslapen, genoten van muziek en nog meer geslapen. Onderweg hadden we besloten om een stopje te maken bij een strandje, waar we even af konden koelen met een lekker duikje in de zee.

Nou, dat dachten we, want na onze eerste duik werd iedereen het water uit getrokken omdat er een pijlstaart rog in het net vast zat. Nadat hij weg was, begon alles weer een beetje het water in te gaan, maar zo’n 3 min later werd iedereen er weer uit gehaald. We hebben geen idee waarom. Eenmaal aangekomen in een dorpje naast Hiroshima (waar we verblijven) zijn we lekker onze kamers klaar gaan maken. Even lekker douchen en daarna door naar een restaurant. We zochten naar okinomiyaki, een heel bekend gerecht hier wat bestaat uit noodles, groente en ei in een soort pannenkoekje. We belanden in een echt dorps restaurantje, waar iedereen elkaar kende. Eén van de gasten begon gelijk het gesprek, en de hele avond tijdens het eten was het ouwehoeren met deze man.

Well heeft hij mij 4 keer en Ella 2 keer ten huwelijk gevraagd, waar we beide uiteraard nee op zijden met onze arme vriendjes in Katwijk in ons achterhoofd. Na het verrukkelijke eten zijn we even (alweer) langs de 7/11 geweest voor een toetje, en toen weer lekker naar het appartement. Nou, t was een korte, maar dat was m wel weer vandaag!

-Soof

Omdat ‘Alweer een dag Osaka’ een beetje te gek werd en we best even de stad moe zijn, zijn we vandaag lekker een rondje wezen rijden naar Kyoto. Om precies te zijn: eerst naar een tempelcomplex ten westen van Kyoto, en daarna naar een aantal tempels ten noorden van Kyoto. Vanwaar al die tempels hoor ik u denken?

Nou, na een paar dagen gekmakend drukke stad waren we toe aan reinheid, rust en regelmaat. En mooie plaatjes natuurlijk. Want naast Tenriju-ji ligt een behoorlijk fotogeniek bamboebos wat je zo’n beetje op elke Japan-brochure tegenkomt…

Na Tenriju-ji zijn we doorgereden naar een drietal tempels ten noorden van Kyoto. Gelukkig was de rit zo’n 45 minuten want zolang duurde de hoosbui ook die begon toen we op weg gingen…

De Kifune-tempel is bekend om zijn gunstige uitwerking op het liefdesleven, niet dat we dat nodig hebben maar voor de zekerheid toch een paar 1000 yen in de offerpot gepropt en een handje wierrook in de hens gezet. Waar de tempel ook om bekend staat is de verlichting als het schemert, en die zag er goed uit.

Door de ligging in de bergen en het gebrekkige openbaar vervoer er naar toe is het een relatief rustig tempelcomplex dat prachtig onderhouden is.

Al die rust en zo maken je wel hongerig, dus TripAdvisor geraadpleegd en de top pick opgezocht in Kyoto. Volgens de reviews een supertent die voor een redelijk bedrag goed eten had. We hebben er geen tijd gehad om foto’s te maken, domweg omdat het er ongezellig was. O ja, en een menu’tje kwam op €350 met zn viertjes. Met andere woorden: toeristenval. Ik heb de bediening verteld dat we daar te skeer voor zijn en we hebben de aftocht geblazen. Maar ja, waar moet je dan eten in een stad met 1,46 miljoen mensen?

In de wirwar aan oude straatjes van Kyoto vonden we een Yakitori die er goed uitzag met lokaal volk wat zat te eten. We hebben bijna de hele kaart geproeft (gatver, geroosterde oesters 😫) en gingen aangenaam verkwikt weer op pad. En voor een mooi prijsje ook nog…

Morgen door naar Hiroshima om de memorials te bekijken en om te kijken of we ergens strand kunnen vinden. Die gasten hier sporen niet hoor; het is de hele dag 40 graden (of meer!) en we hebben mensen met dikke leren jacks gezien, wollen truien…. En dat terwijl ze deze temperaturen hier ook niet echt gewend zijn. Ze gaan niet eens ergens het water in voor verfrissing! En met deze temperaturen duik zelfs ik in het water als ik de kans krijg….

Afijn, morgen verder. Nu even horizontaal op de rest voorbereiden…

Ton